Ik ben er weer!
Ha hallo lieve lezers!
Sorry, sorry, sorry voor de lange stilte! Ik had even niet zo heel veel behoefte om te bloggen, dus dit kwam even op een lager pitje te staan. Maar ik ben terug! En heb weer veel te vertellen.
Wat een weken. De laatste blog was op 8 februari, dus dat is al even geleden. Ik heb een drukke tijd achter de rug met toetsen en op het moment loop ik stage.
Een tijd waarin ik veel nieuwe lieve mensen heb ontmoet en ook een paar deuren heb moeten sluiten voor bepaalde mensen. Een periode van lekker feesten en genieten, maar ook van hard leren met vallen en opstaan. Een periode waarin ik mezelf soms een beetje heb verwaarloosd op emotioneel en mentaal gebied. Ik was even vergeten dat ik mentaal nog niet in staat ben om echt alles te kunnen wat iemand zonder hooggevoeligheid en depressie doet. Ik word dan ook wel teruggeroepen door mijn lichaam. Mijn lichaam wordt dan moe en zwaar en dan weet ik wel dat ik te ver ben gegaan.
Ook op dit moment is het zwaarder dan dat ik had gedacht. Ik loop voor 4 weken stage in de zorg en ik merk dat dit mentaal enorm veel energie kost. Ook fysiek merk ik het enorm! Ik ben moe na een dag en dat doet me wel even zeer. Ik eis misschien te veel van mezelf? Het liefst ga ik een hele dag door en loop ik mezelf een beetje omver. Moeilijk om in te schatten wat ik wel en niet kan doen en wat mijn lichaam aan kan.
Ook heb ik nog steeds moeite ermee dat als ik op een nieuwe plek kom, dat er een soort sticker op mijn hoofd staat geplakt met "HOOGGEVOELIG" en "DEPRESSIE" en dat mensen dat aan me kunnen zien. Dit maakt me onzeker en hierdoor kost alles nog meer energie. Ik ben bang dat mensen het zien aan me, terwijl die kans eigenlijk zo klein is. En toch vind ik het dood eng. Wat zullen ze dan van me denken? En gaan ze me anders behandelen als ze erachter komen.
Ook heb ik het best een beetje moeilijk met school op het moment. Ik wil het enorm graag halen en doen, maar ik ben zo bang dat het me niet lukt en hierdoor praat ik mezelf een beetje de put in. Hierdoor ben ik soms even de weg kwijt en tast ik echt even in het donker hoe ik dan verder moet. Maar gelukkig heb ik super lieve mensen om me heen die me motiveren om het gewoon te "rocken"!
Maar ik merk zo enorm aan mezelf dat ik sprongen vooruit heb gemaakt! Als ik kijk hoe ik er vorig jaar bij zat en niet meer kon denken aan studeren, werken, stage en andere leuke dingen...... en nu sta ik hier! Een studerend, gelukkig en soms positief meisje! Een beetje trots ben ik wel op mezelf hoor!
Want weet je... Je moet niet alleen trots zijn als je je doel hebt behaald.... je moet trots zijn op elke stap die je nog dichter naar je doel zet. Want je hebt de stap wel gezet! Geef jezelf eens een schouder klopje... of geef je buurvrouw of buurman eens een complimentje over de stappen die diegene al heeft gezet. Al zijn het maar kleine stapjes... ook dat mag beloond worden!
Ik ben trots op mijn stappen. Jij ook?
x Demi
